4- Segorbe - Valencia - Barcelona

Reisdag 11: woensdag 23 juni

• Van: Segorbe verblijf - Hotel Maria De Luna-naar Valencia.
• Aantal gereden kilometers: 66

Zachtjes tikt de regen tegen het zolderraam, het liedje van Rob de Nijs - daar moest ik wel even aan denken toen ik wakker werd. Stromende regen en een donkere wolkenlucht; wat gaat deze dag nog meer brengen!

Blijven liggen in bed of toch maar de gang erin en na het ontbijt kijken hoe het er dan voorstaat. Dat wordt het plan. Het ontbijt is op een andere locatie vlakbij, en het is inmiddels droog. 

In Spanje loopt iedereen binnen en buiten met een mondkapje voor, dus wij houden ons daar ook aan. Vanaf 26 juni mag het zonder mondkapje, maar alleen buiten. 

De fietstassen gaan weer op de fietsen en we rijden de kelder van het hotel uit. Het landschap verandert langzaam, niet meer de ruwe rotsen, maar sinaasappel- en olijfbomen tegen de hellingen en dorpjes in het zicht. Het zonnetje is er weer bij en de extra kleding kan uit. We rijden weer door een klein schattig plaatsje en drinken er een kop koffie. Gert gaat weer voor het speciale broodje uit de streek met een soort van worst en aardappelsalade met knoflook. Even een stukje geproefd en het smaakt inderdaad heerlijk. 

De bebouwing doemt steeds meer op, we slingeren door de voorsteden van de stad Valencia. Via het strand en de haven rijden we de stad in en dan via het stads park Turia, waar voorheen de rivier de Turia stroomde. In 1957 stond het water in de stad zo’n 2 tot 3 meter hoog. Daarna is besloten de rivier om te leiden en de stad droog te leggen. Je kunt prachtig fietsen door het 9 km lange park.

Voor de nacht logeren we bij appartement, Soho praktisch gelegen bij het station Estacio del Nord. 

Na de was lopen we naar het station voor het regelen voor de treinkaartjes van morgen. Het oude station is een werkelijk prachtig kenmerkend gebouw, gelegen naast de opvallende stierenvechterarena ‘Plaza de Toros’.

Het interieur en exterieur van het gebouw uit 1917 is bijzonder. De arend boven op het gebouw staat symbool voor snelheid en van binnen is de hal rijkelijk versierd met tegels waarop o.a. sinaasappelen en saffraan staan afgebeeld, waar de agrarische omgeving zijn geld destijds mee verdiende.

Geduld is een schone zaak, er staat namelijk een lange rij en er zijn maar twee loketten geopend. Daarnaast kun je ook via de zelfbediening een ticket printen maar dat is alleen handig als je local bent. Hier wordt veel gebruik van gemaakt.

Ook bij het loket lukt het niet om twee fietsen mee te krijgen! Wij nemen het risico, in ieder geval twee treintickets en 1 fietsticket; we zien het morgen wel!

Bij de VVV informeren we naar de bezienswaardigheden en een zaak waar je speciale Spaanse messen kunt aanschaffen, waar Gert naar op zoek is en hij is geslaagd!

Reisdag 12: donderdag 24 juni

• Van: Valencia naar Barcelona met de trein vertrek 16.38 aankomst 22.07
• Bestemming: Hotel Oasis

Het ontbijt gebruiken we in de buurt van het hotel. Daarna wandelen we door de op twee na grootste stad van Spanje.

Valencia wordt ook wel de sinaasappelstad genoemd. Dan naar de overdekte markthallen ‘Mercado Central’ dit is een versmarkt in het oude centrum; altijd een verrassing voor de zintuigen! Verder veel prachtige gebouwen en pleinen, maar er wordt ook hard gewerkt aan de stad, veel herrie van trillende boren aan de straten. Maar wat een gezelligheid met al die volle terrassen.

Ruim op tijd wandelen we naar het appartement complex, de tassen weer op de fietsen en op naar het station.

In de stationshal nemen we plaats en aanschouwen hoe de reizigers door de poortjes gaan…. en naar hoe er gecontroleerd wordt.

Als het zover is, kijkt de dame naar mijn kaartje en zegt iets over een fietskaartje, ik loop door en Gert laat zijn beide kaartjes zien. Later in de trein komt de dame nogmaals de kaartjes controleren. Ze vraagt naar mijn fietskaart, ik zoek ….maar ik kan het kaartje niet vinden. De dame kijkt in haar systeem en zegt jullie hebben maar 1 fietskaartje geboekt. Gert zegt dat hij het kaartje wel wil betalen, maar de dame is coulant en laat het erbij. Om de prijs van zo’n fietskaartje is het zeker niet te doen, die is namelijk maar 3 Euro.

De treinreis naar Barcelona is vijf  en een half uur. We passeren meerdere plaatsen waar we doorheen zijn gefietst. Bij twee plaatsen loopt het spoor dood en rijdt de trein een stukje terug om daarna de weg te vervolgen. 

Dan bij aankomst in Barcelona is het donker, de lichten aan en door de donkere stad naar het hotel. In de stad zijn in het midden van de weg fietspaden aangelegd, wat je heel veel ziet in de steden zijn een soort van gemotoriseerde stepjes; ze staan erop met twee voeten achter elkaar, ze dragen een helm en gaan behoorlijk snel. 

Het hotel Oasis ligt naast Museum Picasso en op 2 km van het centrum van de stad. Op het dakterras nemen we een heerlijk drankje en een klein hapje het is inmiddels al half twaalf. Na het broodje en watertje in Valencia waren we wel toe aan wat lekkers. In de trein verkopen ze niets.

Reisdag 13: vrijdag 25 juni

• Barcelona stad
• Van: Hotel Oasis naar Anita’s Bed and Breakfast

Vanmorgen voor het eerst niet vroeg op pad: geen vroeg ontbijtje. Ook wel eens lekker! Als je de fietstocht achter de rug hebt en de trajecten waren vaak niet licht, dan zou je met je benen omhoog willen als je aankomt op een bestemming. Maar dan is er de fietswas en even opfrissen en weer op pad voor een hapje. Veel mooie ervaringen, dat zeker, maar weinig momenten voor even niets.

Barcelona in, met de fiets. Ik merk dat er iets met mijn fiets aan de hand is. Het voelt of hij iets overslaat. Na enkele kilometers vraag ik Gert: “rij jij eens even op mijn fiets”. Er blijkt iets met mijn trapas. Op naar een fietsenwinkel, twee uur later kunnen we de fiets weer ophalen. Gert heeft in de Garmin navigatie een route staan door het oude stadsdeel, deze route brengt ons lopend langs veel prachtige gebouwen en pleinen.

Na het drankje op het terras bij de haven fietsen we naar het hotel voor het ophalen van onze fietstassen. De route naar Anita is zo’n 10 km met op het laatst een hele steile klim, en dat in die warmte…puf!  Een klein uur later komen we uitgeput aan. Vlak voor de steile klim halen we nog een flesje water bij het benzinestation. Wat een zweetpareltjes, 200 meter gestegen!

Gisteren was er geen gelegenheid voor de was, en het is weer noodzakelijk. Met het handje ben je wel even zoet. Dan is er nog het verslag, daar moet ook nog wat aan gebeuren, en de avond is alweer halverwege! 

Barcelona blijft je verrassen! Wat een prachtige stad.